Van 22 juli t/m 13 augustus 2010 heb ik Spitsbergen (Svalbard) bezocht voor een fotografietrip. De eerste week verbleef ik eenzaam en alleen in Longyearbyen, de laatste twee weken ben ik meegevaren met een klassiek zeilschip...

Rond Longyearbyen valt er veel te fotograferen, met name vogels. Een huurauto is dan erg handig. Bij de lokale hondenkennel verblijft vaak een adulte ivoormeeuw die goed is te fotograferen. Verder tref je veel sneeuwgorzen, noordse sterns, eiders, kleine jagers, ijseenden, grote burgermeesters, bonte strandlopers, bontbekplevieren en paarse strandlopers in zomerkleed. In de bergen rondom Longyearbyen maak je kans op alpensneeuwhoen. Helaas trof ik maar één keer een alpensneeuwhoen die ook nog eens niet op de foto wilde! Rendier is algemeen, je komt ze overal tegen.

Als je bij Longyearbyen airport langs de kust rijdt passeren er veel noordse stormvogels en andere zeevogels zoals papegaaiduiker, dikbekzeekoet, zwarte zeekoet en kleine alk. Deze laatste broeden tegen de hellingen. Als je naar boven klimt en je wacht tot de kleine alken weer terug komen vliegen, dan kun je ze van dichtbij fotograferen. Op de camping (ook bij de airport) broedt een echtpaar kleine jager. Waarom niemand zijn tent in de buurt van het nest plaatst laat zich raden.

Na de eerste week arriveerde de groep en vertrokken we met het zeilschip 'Noorderlicht'. Dit is een prachtig, ruim honderd jaar oud, schip. Aan boord waren een kapitein, een eerste stuurman, een tweede stuurman, een kokkin, een gids en 18 toeristen. De kokkin zorgde elke ochtend en middag voor verse broodjes en het driegangenmenu 's avonds was goed. Het schip was prachtig, maar de hutten waren erg krap.

Dagelijks maakten we wandelingen op de vaste wal of bijvoorbeeld een vaarexcursie langs een wand waar zeevogels broedden. Met de Zodiak werden we aan land gebracht. De interesse in de groep was divers. De één wilde een ivoormeeuw fotograferen, de ander wilde een flinke wandeling maken. In tegenstelling tot wat het reisbureau Sundowner had beloofd was er maar één bewapende gids aanwezig, zodat de groep niet gesplitst kon worden in een snelle en een langzame groep. Helaas heeft deze foutieve informatie vanuit Sundowner me veel fotokansen gekost.

Vanaf de boot zagen we constant zeevogels en veel zeezoogdieren, zoals dwergvinvis, gewone vinvis, blauwe vinvis, beluga's en walrussen. Verder zagen we gedurende de reis veel poolvossen en in totaal 11 ijsberen. Het schip kon meestal niet zo heel dichtbij de ijsberen komen, maar tweemaal hadden we geluk. De ene keer troffen we een volwassen beer in het zonnetje voor een prachtige gletsjer. De andere keer troffen we 2 stoeiende beren bij een karkas van een vinvis. Bij deze laatste beren was het anker losgeslagen en dreven we richting de beren!

Op Spitsbergen is het in de zomer 24 uur per dag licht. Dat is een bijzondere ervaring. Naast vogels en (zee)zoogdieren is er op Spitsbergen nog veel te zien zoals plantjes en restanten van de walvisvaart. Nederland heeft in deze walvisvaart overigens een prominente rol vervuld. De temperatuur lag meestal rond de 5 graden. Warme kleding die je in Nederland in de winter draagt zijn voldoende. Ik heb slechts eenmaal mijn thermo-ondergoed hoeven dragen.

Spitsbergen is een aanrader voor elke vogelfotograaf. Wellicht is een maandje eerder dan dat ik ben geweest een betere periode. Dan zijn er nog veel rosse franjepoten en veel koningseiders. Die zagen wij ook, maar geen hoge aantallen. Wat mij betreft is Spitsbergen zeker de moeite waard!

Kijk omhoog, zoek niet naar een antwoord...