Hij die denkt dat er op de Hoge Veluwe alleen maar burlende edelherten zijn waar te nemen, zal bij een bezoek aan het nationale park blij verrast zijn...

Hier tref je namelijk de zwarte specht, de raaf, de appelvink, de fluiter en zelfs de kleine vliegenvanger. Die laatste vogel is hier echter een zeldzame gast. Bijna elk voorjaar wordt er wel ergens in ons kikkerlandje een zingend mannetje gemeld. En geheim gehouden. Zo ook deze jonge heer. Ik wist er niet van, alhoewel ik wel vaag gehoord had dat er ergens 'in den lande' een zingend mannetje aanwezig is.

Ga ik naar de Hoge Veluwe dan doe ik dat in gezelschap van Klaas en Harco Beens. Die zijn daar kind aan huis en kennen alle 'ins en outs' van dit gebied. Dus ook waar deze red-breasted flycatcher zijn liedjes zingt.

Om 8 uur rijden wij het park binnen en bij het kopen van mijn toegangskaartje zie en hoor ik twee appelvinken. Het weer valt wat tegen, er is niet al te veel licht. Even verderop parkeren wij onze auto en bij het uitladen van ons gerei hoor ik het ‘mini roodborstje’ al zingen. Meestal zit hij hoog in de bomen, maar soms wil hij wel eens naar beneden komen.

In de loop van de dag is er wat meer licht en is het plezant foto’s maken. Toch blijven de iso-waardes wat aan de hoge kant, de sluitertijden lang, maar dat mag de pret niet drukken. Een enkele foto is toch scherp (eigenwijs als ik ben laat ik op statief de stabilisator gewoon aan). Steeds fotograferen we in ‘klein comité’. Blijkbaar werkt het geheimhouden. Of is de goegemeente al geweest? Hij zit er namelijk al weken.

De Hoge Veluwe: veel meer dan alleen een schreeuwend hert...