Als fan en goede buur van het Rottemerengebied (ik resideer in Ommoord moet je weten) heb ik de rietzanger tot nu toe links laten liggen. Natuurlijk heb ik wel eens een standaardportretje van deze luidruchtige zangvogel gemaakt, maar tot een projectje kwam het nooit. Gek eigenlijk, want wat is de Rotte zonder rietzanger?
2019 is een mooi jaar om daar verandering in aan te brengen. Een project is geboren. Dat betekent niet meer en niet minder dat ik daar een paar keer voor op pad ga. Mijn doel is een serie tegenlichtopnames van een zingende rietzanger in zijn natuurlijke leefomgeving. Veel riet dus. Riet en tegenlicht: een gouden combinatie!
Zo’n serie foto's maken lijkt gemakkelijk, toch is de praktijk weerbarstig. Zoek maar eens een rietzanger die hieraan wil meewerken. Vind maar eens een plekkie waar je je zo kunt positioneren dat het vogeltje mooi tussen jou en de zon in in het riet zingt. Als dat, na wat researchbezoekjes, toch lukt, is het prijsschieten. Vroeg op, positie kiezen en hup, plaatjes maken. Kind kan de was doen.
Opschieten, de zon komt al op!
Bij een foto met veel leefomgeving is het de kunst een foto te maken, waarbij het vogeltje, ondanks zijn kleine positionering, nadrukkelijk aanwezig is. Bij de ene foto pakt dat beter uit dan bij de andere. Ik ben er dol op. Weg met beeldvullend!
Het dode populierenbos, de plek die de Rottemeren zo typeert.
Ik experimenteer met een beetje over- en onderbelichten om het eindresultaat enigszins te dramatiseren. Diafragmeren doe ik nauwelijks (grote opening, f5.6 of zo) om zoveel mogelijk onscherpte in de voor- en achtergrond te creëren.
De rietgors is een passende bijvangst.
De ochtenden pakken beter uit dan de avonden. De heren rietzangers zingen wel voor zonsondergang, maar niet zo fanatiek als in de ochtend en ze vertikken het om hoog in een rietpluim te gaan zingen. Los daarvan zingt het manneke veel minder als hij een vrouwtje aan de haak heeft geslagen. Leuk voor die gast natuurlijk, begrijp me niet verkeerd, maar minder mooi voor mij. Heb ik eindelijk een meewerkend mannetje gevonden, kan ik op zoek gaan naar een volgend slachtoffer. Heb ik weer.
Tijdens het fotograferen geniet ik van alle andere vogels. Te weten: een hoempende roerdomp, baardmannetjes, een zingende blauwborst, een overvliegende lepelaar, een roepende zwartkopmeeuw, een zomertaling en de snorrrrrrrrrrrr. Oh ja, ik vergeet de Cetti’s zanger. Zijn geluid herken ik inmiddels ook. I love my local patch!
Tot zover. Ik sluit dit schrijven af met een tip. Ga niet lukraak vogels fotograferen, maar stel jezelf een fotodoel. Bedenk wat je wilt fotograferen en hoe. Zoek op internet naar vergelijkbare foto’s en doe dat na. Of doe het beter! Ga gericht op pad. Focus je op het gekozen onderwerp. Knoop het in je oren! Lukt het vandaag niet? Geeft niet, morgen weer een kans...
Rietveld.
Een lange sluitertijd.