Als escape-scepticus ga je niet naar een ontsnapte schildraaf. Nee, alleen al voor de beeldvorming niet. Wat moeten serieuze vogelaars wel niet van mij denken. Je gooit je goede naam te grabbel of zoiets...

Echter, daar ik een weekend op Ameland verblijf, ben ik toch even langs Leeuwarden gereden om deze mooie ravensoort te bewonderen. Ja, je komt er toch langs. En warempel, ik zag hem tot tweemaal toe overvliegen. Een betere waarneming werd me niet gegund. Een foto al helemaal niet. Om mijn goedige naam te sparen meld ik de raaf niet via een RBA-alert. Zo komt niemand te weten wat ik heimelijk bekoekeloer. En de serieuze vogelaar is al jaren geleden afgehaakt om mijn website te bezoeken. Die gaat dit nooit te weten komen.

Ameland dus. Mijn vriendin denkt dat we hier zijn om aan onze relatie te werken. Ik heb een andere reden dit prachteiland te bezoeken. Tien jaar geleden, we schrijven februari 2009, bezocht ik Ameland om de sneeuwuil die daar gemeld werd te fotograferen. Met deze trip voltooide ik mijn lijst van de te bezoeken Waddeneilanden. Ik heb ze nu alle vijf in de pocket (in mijn tv-tas).

Echter, tijdens deze Amelandtrip fietste ik buitendijks naar de sneeuwuil en vice versa. Zo kreeg ik niets van Ameland mee. Niks geen eilandgevoel. Dat blijft dan toch knagen. Dus toen mijn eega een ‘quality weekendje weg’ voorstelde opperde ik Ameland, zonder mijn dubbele agenda te openbaren. Daar ook mijn vriendin is afgehaakt mijn website te bezoeken, kan ik dit veilig hier vermelden. Mijn 300mm-lens smokkel ik ongezien mee in mijn rugtas.

Door de schildraafzoekerij zijn we pas om 16 uur op Ameland. Onze huurfietsen staan al op ons te wachten als de boot aanmeert in de haven van Nes. Een busje brengt onze weekendtas naar ons hotel. Goed geregeld. Hotel Zee van Tijd is onze uitvalsbasis. Het is regenachtig en winderig, wat prima past bij een Waddeneiland eind december.

De volgende ochtend fietsen we na een heerlijk ontbijt eerst naar het oosten waar ik even wil stilstaan bij de weilanden onder de Kooiduinen. De sneeuwuil zat hier toen. De zon schijnt, het is hier prachtig. Tegen beter weten in check ik toch even of de sneeuwuil er nog zit, ook al is het ruim een decennium geleden. Nee, hij is weg.


Tegen beter weten in check ik toch even of de sneeuwuil er nog zit.

     
Sneeuwuil op Ameland, februari 2009.

Mijn partner doorziet mijn dubbele agenda. “Wat zit je nostalgisch te mummelen over een sneeuwuil? Wilde je daarom zo graag naar Ameland!?” 

Na deze ‘hobbel’ fietsen we door naar het oostpunt van het eiland en bezoeken de Oerderduinen. Daarna fietsen we via de Noordzeeduinen naar het westen en doen een break in het Strandhuys. We fietsen verder naar het westen, met de vuurtoren als richtpunt. Het weer slaat om. Daar we regenpakken bij ons hebben geeft dat niets. Bovendien vliegt een vrouwtje blauwe kiekendief vlak langs ons boven de duinen een stukje met ons mee.

We lunchen bij beachclub The Sunset. Daarna peddelen we weer terug langs de vuurtoren, waarvan ik een foto trek. Door overmatig alcoholgebruik komt hij er wat scheef op te staan. Het is gelukkig weer droog.

Na Hollum en Ballum zetten we koers naar de waddendijk en rijden buitendijks terug naar Nes. Het is laag water moet je weten, daardoor worden we getrakteerd op foeragerende vogels. Ik wijs mijn vriendin een wulp, de tureluur, een eider, krakeend en de kanoet aan. 

Aangekomen in Nes staat de kilometerteller op 51 km. Dat lijkt een prestatie, maar niet als je elektrische fietsen gebruikt. Ik laat in het midden of wij die hadden.

Terug in Holwerd struikel ik bijna over een steenloper. Het was een geslaagd weekend...

Vink
Rotgans
Scholekster
Merel
Kauw
Huismus
Zilvermeeuw
Roodborst
Wilde eend
Meerkoet
Waterhoen
Turkse tortel
Slobeend
Krakeend
Houtduif
Sijs
Pimpelmees
Koolmees
Ekster
Spreeuw
Fazant
Kievit
Grauwe gans
Zwarte kraai
Kramsvogel
Torenvalk 
Buizerd 
Graspieper 
Blauwe kiekendief 
Grote mantelmeeuw 
Blauwe reiger
Bergeend 
Wintertaling 
Wulp
Smient 
Tureluur
Pijlstaart
Eider 
Kokmeeuw
Kanoet