Waarom de douane dit weekend mijn ID wil zien...

Vrijdag ben ik naar de Maasvlakte geweest. Ik wil de omgeving van de brandweerkazerne afzoeken op kleine barmsijzen. Aangekomen op de Mavla valt het weer tegen en tref ik de ene bui na de ander. Heb ik weer. Zo ga ik de auto niet uit. Langs de Nieuwe Waterweg tref ik twee geelpootmeeuwen en een Pontische meeuw. Ook leuk toch!?

     



     

Zaterdag ga ik wederom naar de Maasvlakte. Een gemelde kleine vliegenvanger is het doel, maar die wil niet op de foto. Niet getreurd, want een kleine barmsijs maakt alles goed.

     

Met een tamme sneeuwgors sluit ik de dag af. Alhoewel, de douane komt buurten. Wat ik daar uitspook? Vogels fotograferen, zeg ik tegen meneer en mevrouw douane. Ja, maar ik zie geen vogel, zegt de vrouw van het tweetal. Ik wijs haar op de sneeuwgors, die ons intermezzo 3,5 meter verderop rustig zit af te wachten. Na het tonen van mijn ID en de belofte dat ik geen schepen fotografeer (er zou een 'risico'-schip aan de kade liggen), neem ik afscheid van het o zo vriendelijke duo.

     

Zondag ben ik er wederom. Eerst was ik niet van plan te gaan, maar omdat het weer beter is dan verwacht waag ik toch een poging. Nu bijt ik me vast in een strandleeuwerik. Dat vogeltje vertrouwt mij voor geen meter en weigert mij dichtbij te laten komen.

     

Die kleine vliegenvanger van gisteren doet dat vandaag wel. Ik zit ruim twee uur vlak voor een paar struikjes waar de vogel regelmatig naar voedsel zoekt. Een half uurtje voordat ik vertrek gaan er zo'n vijf meter verderop drie dames van middelbare leeftijd naast me zitten. Ook zij zijn voor het fotograferen van de kleine vliegenvanger gekomen en keuvelen er gezellig op los. De tijd dat alleen mannen interesse hadden voor vogels ligt gelukkig ver achter ons. Als ik klaar ben met foto's maken en ik mijn struikje verlaat zijn de dames stomverbaasd dat ik al die tijd vlak naast hen heb gezeten.

     



     



Wat is de Maasvlakte toch een heerlijke plek om vogels te fotograferen...