Kijk, wij vogelfotografen fotograferen graag een vogeltje. Dat is logisch, anders waren we geen vogelfotograaf hé. Dat vogeltje moet bij voorkeur op een leuk takkie zitten en ook nog eens voor een passende achtergrond, zonder storend element, anders trekken we geen foto. Een storend element is bijvoorbeeld een collega-fotograaf, die langzaam voor je camera schuift. Zo irritant is dat!
Deze column is geschreven voor de man. De vrouw die dit leest wil ik vragen, ook al fotografeert ze af en toe een vogeltje of een geinige paddenstoel, deze pagina onmiddellijk te verlaten. Nu!
Vroegah was alles beter. Je kon nog schaamteloos plofkip eten, ganzenlever op je toastje pletteren, zwanen driften, kievitseieren zoeken, vogels op het nest fotograferen, de korhoen bejagen, bla, bla, bla...
Als trotse Rotterdammer ben ik voor Feijenoord. Ondanks dat ik ben geboren en getogen op de noordoever ligt mijn hart bij de club van Rotterdam-Zuid. Een bezoek aan Feijenoord verveelt nooit. Indrukwekkend aan een bezoek aan deze legendarische club vind ik de vele mensen die je van heinde en ver naar de Kuip ziet lopen of fietsen...
De oeverzwaluw is niet alleen onze kleinste zwaluw, het is ook de zwaluw die het vroegst arriveert in het voorjaar ten opzichte van onze andere zwaluwen. Al in maart kun je deze grappige vogels tegenkomen...
Gezamenlijk met Gerard Visser bezoek ik in juni 2016 Bulgarije. Het doel zou zijn rotskruipers 'kieken'...
Kijk, op mijn eigen website is het geen probleem, op Birdpix.nl is dat het wel, op Facebook kan het naar hartelust, Dutchbirding.nl doet moeilijk, bij de gemiddelde stock agency kan het onder voorwaarden en bij Waarneming.nl kun je het helemaal vergeten. Ik proef een willekeur.
Zo af en toe geef ik een lezing over vogels of over vogelfotografie. Zonder uitzondering zijn dat, voor mij dan, prettige bijeenkomsten. Of mijn toehoorders het altijd even leuk vinden, is een ander verhaal.
Rotterdam is voortgekomen uit de rivier de Rotte. Hoe precies mag Joost weten. Wat ik wel weet is dat het Rottemerengebied letterlijk onder de rook van Rotterdam is gesitueerd en dat ik met dit artikel de Rottemeren en haar vogeltjes ga promoten...
In juni 1990 spijbelde ik als vijftienjarige een middag van de middelbare school en reisde alleenlijk per openbaar vervoer naar Nieuwkoop. Mijn nichtjes en neefjes die nu die leeftijd hebben gaan nog niet eens zonder begeleiding naar de hoek van de straat. Nee, geen sprake van! Maar goed, het is immers een andere tijd: IS en zo...
Dit is mijn derde artikel over ‘less is more’ (tweede en eerste artikel) en zeker niet het laatste! ‘Less is more’ is echt ‘mijn ding’ geworden. Mijn 500 mm-lens overweeg ik op Marktplaats te zetten. Hij ligt namelijk werkeloos in mijn kelder (nou, in het ‘echie’ gebruik ik hem meer dan regelmatig).
Eerste bedrijf. Als jong pikkie, ik was vier of zo, had ik op een dag opeens een broer erbij. Ik had al een broer (Henk), maar nu nog één. Leuk! Mijn nieuwe broer, Jaap is de naam, was bij zijn intrede al een jaar of dertien, veertien zelfs...
Er zijn mensen die worden geboren in een verkeerd lichaam. Ze voelen zich man, maar zitten opgesloten in een vrouwenlichaam. Of andersom, dat kan natuurlijk ook. Vrouw menen te zijn maar het huidje te hebben van een man, met alles er op en er 'an'. Een transgender noemen we dit. Knap lastig lijkt me dat...
Ik vind mezelf een prinses op de erwt. Een prins dan hé. Behoorlijk fijngevoelig met een dito smaak. Mijn partner is dat niet. Ben ik de afstandsbediening van de tv kwijt, dan kan het zomaar zijn dat ze, om zich heen zoekend, na een tijdje constateert dat ze er op zit...
Van de klapekster kun je een hoop zeggen, maar niet dat het een saaie vogel is. Deze killer en voormalige broedvogel is een schaarse wintergast in ons kleine kikkerlandje. Vooral heidegebieden zijn populair. Daar kunnen we hem treffen.
Kijk, die roodkeelnachtegaal is natuurlijk een ontsnapte kooivogel, dat weet een ieder. We zijn niet kritisch omdat hij zo mooi staat op ons vogellijstje. En omdat het een mooie vogel is natuurlijk. De kleur van de borst klopt net niet helemaal, de pootkleur is het niet, tam en dan vooral de tijd van het jaar. Ja hoor, januari klopt echt niet! Nog nooit zat er een winterse roodkeelnachtegaal in West-Europa. Gevalletje Perzische roodborst noem ik het (november 1986, Maasland). Die werd gezien in een periode dat import van deze vogels heel normaal was. Wij Hollanders geloven weer eens in een rare vogel waar een nog rarer luchtje aan zit.
Overal gaat wel eens iets fout. Zo ook in de natuur. Soms zie je weleens een vogel met een afwijkende kleur. Dan ziet hij of zij er anders uit dan je zou verwachten. Helemaal wit, bruin of wellicht wel zwart. Zonder uitzondering zijn dit bijzondere verschijningen.
In het verleden had ik een goedlachse, blonde collega. Beter kan ik haar niet omschrijven. Tussen de middag, tijdens onze gezamenlijke lunch, liepen we geregeld een rondje over het plaatselijke winkelcentrum. Gezellig!
Net als vorig jaar bezoeken mijn partner en ik Curaçao (december 2015). Het doel is relaxen op Mambo beach. Zal dat gaan lukken?
Als uilenliefhebber heb ik jaren gezocht naar de grijze bosuil. Tevergeefs helaas. Kijk, de bruine bosuil zien we overal en nergens, maar er bestaat ook een grijze vorm. Zegt men hé, ik heb het van horen zeggen. Als ik vogelaars en vogelfotografen spreek, vraag ik altijd even of ze (bos)uilen weten te wonen. Daar ben ik namelijk dol op en ik ga graag even langs voor een bezoekje.
Je kent dat wel, je gaat met het vliegtuig op fotografievakantie en dan schiet je een avond voor vertrek in de stress, omdat je niet weet wat je wel en wat je niet in je koffer meeneemt. Of je bent twee weken op reis geweest en wat blijkt: de helft van je kofferinhoud gaat onaangeraakt weer mee terug. Enfin, wat neem je mee en wat niet...
Om barmsijzen te kunnen determineren is geslachts- en leeftijdsbepaling van belang. Weet je het geslacht en de leeftijd van de vogel dan maakt dat de verdere determinatie wat eenvoudiger. Bij barmsijzen is geslachts- en leeftijdsbepaling niet altijd even gemakkelijk. In het veld is dit zelfs bij regelmaat onmogelijk. Toch maar een poging wagen?
Als gezin hadden wij vroeger een overzees-adoptiekind uit Papoea-Nieuw-Guinea. Niet in huis, ben je gek, nee we storten maandelijks een bedrag op de rekening van een hulporganisatie. Niet meer en niet minder. Wat er met het geld gebeurde wist niemand, maar dat gaf niets, want we vertrouwden blind, al dan niet terecht, op de goede intenties van de hulporganisatie.
Elke zichzelf respecterende vogelfotograaf fotografeert in RAW. Ja toch! Anders ben je verre van professioneel en haal je niet het beste uit je foto. Een startende fotograaf zal in het begin nog wel in het bestandstype JPG fotograferen, maar hij laat zich al snel overhalen door zijn meer ervaren soortgenoten om dit nooit meer te doen.
Als je begint met vogels fotograferen, zit je ongetwijfeld met heel veel vragen. Onderstaande tips kunnen je een beetje op weg helpen in het donkere doolhof dat vogelfotografie heet.
Natuurfotografen zijn ego’s, horken zijn het. Ze zullen de totstandkoming van hun foto’s niet delen. De locatie waar hun foto is gemaakt al helemaal niet. Alles voor jezelf houden, anders gaat de ander aan de haal met jouw idee en met jouw plekkie. Dat is het laatste wat je wilt als natuurfotograaf. Ja toch?
Elke vogelaar is dol op eiders. Je ziet ze gelukkig meer dan regelmatig langs de Hollandse Noordzeekust en op de Waddenzee. Eiders zijn prachtig, je wordt blij als je ze ziet. Laten we eerlijk zijn, vooral het mannetje ziet er prachtig uit. Op afstand lijkt hij een zwart-wit badeendje, maar 'een goed verstaander' ziet meer. Een eend met een statig gevormde snavel, groene zij-flappen aan de kop en een zachte rossige borst. Het mannetje is dus prachtig, maar onderschat het vrouwtje niet. Wat is zij subtiel en fijntjes bruin getekend! En je raadt het al, dat is om zo niet op te vallen als ze de eieren uitbroedt. Nice!
Net als Groenland en Spitsbergen is Barrow, in het uiterste noorden van Alaska (USA), een droomlocatie voor elke vogelfotograaf. Vooral als je een zwak hebt voor Arctische soorten. Daarom bezoeken Jan van Holten, Martin van der Schalk en ik deze magische locatie in juni 2015 voor de duur van twee weken.
Tijdens mijn trip naar Barrow, Alaska, USA (juni 2015) trof ik opvallend veel barmsijzen aan. Dat had ik niet verwacht, dus ik was blij verrast!
Er zit een gat in de ozonlaag, de polen smelten en Groenland raakt zijn 'eeuwige' ijsvlakte kwijt. Broedvogels verdwijnen in Hollandia (ortolaan, zomertortel, ik noem maar wat), andere vogelsoorten sterven zelfs uit. Het is niet al te best gesteld met onze aardbol, maar wiens schuld is dat eigenlijk?