Eind vorige maand werd er een verzwakte dwergooruil gevonden op de Maasvlakte. De vogel zat tussen een paar containers op de kade. Was hij meegevaren met een schip? Was hij in plaats van naar het zuiden te trekken naar het noorden gevlogen? We zullen het nooit weten.
Han Bouwmeester is de koning van de schuilhutten. Het is hem gelukt om een aantal fraaie hutten neer te zetten waar vanuit je op een prettige manier vogels kunt fotograferen...
Slechts tweemaal zag ik een papegaaiduiker in de Lage Landen. Eenmaal langs de vogeltrektelpost van West-Kapelle, waar anders. De vogel vloog ver, doch herkenbaar door mijn telescoopbeeld. Diezelfde winderige en natte dag in november scoorde ik ook mijn enige twee stormvogeltjes. Een dag om nooit te vergeten...
Net als vorig jaar en het jaar daarvoor heb ik boerenzwaluwen gefotografeerd tijdens het broedseizoen. Dit jaar heb ik dit gedaan op een andere locatie (daarom 2.0), namelijk op een boerderij in het altijd zonnige Hoogland...
Voor uilen heb ik een warme belangstelling. Als er een gelegenheid voordoet en er is ergens in den lande een uil te fotograferen, dan maak ik daarvan graag gebruik. De oehoe is de grootste van alle uilen die er bestaan. In Nederland is hij een zeldzame broedvogel.
Zaterdag 4 mei 2013 ben ik een dagje met Bas Breetveld mee geweest de Biesbosch in. Het doel is om bevers te zien en te fotograferen. Bas is namelijk Mister Bever! Hij kent het gebied op zijn duim en weet precies waar de bevers zich bevinden. Daarnaast verblijft hij zo vaak bij de bevers dat hij weet hoe je je moet gedragen, zodat je deze zoogdieren van dichtbij kunt benaderen, zonder dat je hun gedrag beïnvloedt.
Van 18 tot 25 maart 2013 bezocht ik Kangerlussuaq, Groenland om barmsijzen te fotograferen. Wat? Kangerlussuaq? Hoe spreek je dit uit? Geen idee, dit kunnen alleen de Eskimo’s...
Vroeger hadden wij thuis in onze koude en vochtige badkamer een toiletkast met twee naar elkaar openslaande deurtjes, met op beide deurtjes een vergeelde spiegel. Als peuter ontdekte ik dat als ik de beide deurtjes opendeed ik mezelf ontelbare keren terug zag in de spiegels van de deurtjes. Wat een grappig effect! Pas vele jaren later begreep ik dat dit fenomeen het Droste-effect wordt genoemd...
Vrijdag 30 november werd er een Kuhls pijlstormvogel gebracht bij de Vogelopvang Karel Schot. Omdat de vogel in goede conditie bleek, werd hij de volgende dag al weer losgelaten. Hieronder volgt een fotoverslag...
In september 2012 ben ik samen met mijn partner op vakantie geweest naar de Azoren. Een ideale bestemming om vakantie te combineren met een beetje vogelen en fotograferen. Een verslag...
Begin mei 2012 bezocht ik samen met een groepje andere fotografen het noordoosten van Noorwegen en noorden van Finland met als doel noordelijke vogelsoorten te fotograferen. Er werd gevlogen op Kirkenes (Noorwegen) waar onze huurauto klaar stond. Nog dezelfde avond reden we naar Kaamanen, Finland voor onze eerste stop. Omdat we vrij laat aankwamen en we al een vermoeiende reisdag achter de rug hadden, besloten we het fotograferen uit te stellen tot de volgende ochtend.
In april 2012 heb ik met in totaal 8 personen (7 man en één vrouw) een trip gemaakt naar Zweden met als doel laplanduil te fotograferen. Laplanduilen zijn hot! In de buurt van Sandviken (dit is ongeveer een uur rijden boven Stockholm) verbleven namelijk 3 laplanduilen. Ook elders in deze regio werden laplanduilen gemeld. Dat is bijzonder, want deze uilen verblijven meestal veel noordelijker in Scandinavië. Door voedselschaarste (instorten van muizenpopulatie) worden deze uilen gedwongen naar het zuiden te trekken.
Jong ontmoet jong. En dat gewoon in de wijk waar ik woon. Met verwondering zag ik dat beiden elkaar veel te vertellen hadden. De conversatie duurde en duurde en mijn verbazing groeide met het moment. Wat zouden ze toch te bespreken hebben? Zowel de takkeling als de peuter vroeg ik ernaar, maar beiden wilden er geen mededelingen over doen. Dat heb ik weer! Wat ik wel begreep is dat ik, spijtig genoeg, nooit zo close met een bosuil zou zijn als deze dame…
Bij een interview met een moderne en hedendaagse vogelfotograaf wordt vaak gevraagd: wie is je grote voorbeeld wat fotografie betreft. De naam die dan het vaakst genoemd wordt is van wijlen Fred Hazelhoff. Good old Freddy wordt gezien als de nestor van de Nederlandse natuurfotografie. En terecht. Briljant en jaloersmakend zijn zijn foto’s van vechtende korhanen in het boek ‘dierenrijk nederland’. De spread in ditzelfde boek van de vliegende velduilen heb ik als kind uren lang bekeken...
IJs en weder dienende spraken de waterral en ik af om komende winter elkaar weer te ontmoeten. Op dezelfde plaats, namelijk op het ijs. Omdat er al in het najaar een horror winter werd voorspeld kocht ik in november de meelwormen groot in. Eind januari begon ik hem behoorlijk te knijpen omdat de mij beloofde horror winter het niet leek te gaan worden. Het natte najaar zou buiig, winderig en kleurloos overgaan in het voorjaar. Zou ik het voorjaar ingaan met een overdosis aan meelwormen?
Vogelaars vinden de ivoormeeuw een mooie vogel. De ross’ meeuw trouwens ook. Ik sluit me hierbij graag aan en bij dit tweetal vind ik ook de dwergmeeuw passen. Het uiterlijk van deze laatste vogel hoor je vogelaars nooit bejubelen...
Wij, moderne mensen, denken dat het kijken naar zeldzame vogels door ons is uitgevonden. Niets is minder waar. In de tijd dat de spreekwoorden en gezegdes werden bedacht, werd er al naar rariteiten geloerd. Ten minste, dat neem ik aan. ‘Een vreemde eend in de bijt’ moet betrekking hebben op een rariteit. Al vanaf dat ik een ukkie was, fantaseer ik welke eendensoort er in dit gezegde wordt bedoeld.
Deze waterral en ik zijn vrienden. Dat waren we vorige winter al. Ik kan mijn vriend herkennen aan een klein wit vlekje boven zijn linkeroog. Dat hij mij aan mijn kleding herkent laat zich raden. Het heeft wel even geduurd voordat we aan elkaar gewend waren en wederzijds begrepen wat zijn en mijn bedoelingen waren.
Voor korhoenders ga je naar de Holterberg. Al jaren investeer ik elk voorjaar een aantal dagen om deze prachtige vogels te fotograferen. Helaas zijn er elk jaar minder en minder korhoenders waar te nemen. Ik hoop dat ik het mis heb, maar het lijkt een kwestie van tijd dat ook op de Holterberg geen korhoenders meer zullen zijn.
Als vogelfotograaf is het voor de afwisseling wel eens leuk om wat anders te fotograferen. Om foto's te kunnen maken van mijn partner, mijn buurman, mijn broer, mijn collega, mijn schoenen, etc. heb ik een set studioflitsers gekocht, inclusief een verwisselbare achtergrond. Ja, ja, doe eens gek! Het was even tobben voordat ik alles aan de praat kreeg en begreep wat de externe lichtmeter aangaf. Werk je namelijk met externe flitsers, dan werkt de lichtmeter van de camera niet meer. Een cursusdag in Amsterdam bracht de nodige kennis om een en ander goed te beheersen.
Een Cetti’s zanger fotograferen is een bijna onmogelijke opgave, omdat deze vogel er een onzichtbare levensstijl op nahoudt. De meeste vogelaars hebben deze vogel dan ook alleen nog maar gehoord en nooit gezien. De harde en typerende zang en roep is een goede indicatie van de aanwezigheid van deze zeldzame zangvogel...
De korhoen is spijtig genoeg bijna uitgestorven in Nederland. Als oorzaken worden genoemd het vergrassen van de heide, het verdwijnen van akkers, de toename van de vos en ja, die verrekte havik. Ik ben echter van mening dat het aan de korhoen zelf ligt.
Tot voor kort maakte ik zelden tot nooit foto's van vliegende vogels. Het ging me gewoon allemaal te snel. De Sint schonk me echter een 300mm-lens. Daarmee lukt het me wel om vogels vliegend te fotograferen! Daarom is mijn voornemen om in 2010 zoveel mogelijk vogels vliegend te fotograferen. Ik zal hier zo af en toe mijn vorderingen publiceren...
Op Texel kom ik bij de pas ontdekte brilzee-eend in gesprek met drie vogelende eerstejaars studenten van de universiteit van Wageningen. Ik vertel enthousiast over het fenomeen vogelfotografie. Zelfs zo enthousiast dat ze hardop verzuchten graag een camera te willen aanschaffen, maar dat een camera voor de huidige student te duur is.
Van 22 juli t/m 13 augustus 2010 heb ik Spitsbergen (Svalbard) bezocht voor een fotografietrip. De eerste week verbleef ik eenzaam en alleen in Longyearbyen, de laatste twee weken ben ik meegevaren met een klassiek zeilschip...
De haan riep hier zoiets als ’het komt niet meer goed met vogelend Nederland’! Ik verstond het niet helemaal en meende dat hij de penibele situatie van de korhoenders bedoelde. Later die dag scoorde ik tegen wil en dank een nieuwe soort (sib taling). Niet dat het bezoeken van de eend mijn idee was, maar mijn maat wilde hem filmen. ‘Omdat we toch in de buurt zijn’, zo overtuigde hij mij.
Deze waterral zegt zonder in- of aanleiding tegen me: ‘Je mag me één vraag stellen’. Ik denk even na wat een goede vraag zou kunnen zijn en vraag dan: ‘Waarom maken jullie waterrallen van die rare geluiden? Soms klinkt het als een varken dat geslacht wordt’.
Regelmatig zie ik prachtige natuurfoto’s. Maar soms zijn foto’s te mooi. Te gemaakt. Dan denk ik bij zo’n foto: klopt dit wel? Recent is een prijswinnende foto van een wolf die over een hek springt ontmaskerd als een foto die in scène is gezet.
In januari 2010 ben ik samen met Rob Reijnen, Han Meeuwsen, Hans Nooitgedacht en Adri de Visser naar Canada gegaan om sneeuwuilen te fotograferen. Sneeuwuil is voor mij echt een wenssoort...
In de winter van 2009/2010 verscheen er in het tijdschrift Dutch Birding een artikel van mijn hand over de herkenning van witte Kerkuilen in Nederland. Hoe is deze (onder)soort te herkennen?