In Utrecht bivakkeert al weken een vrouwtje zwartkeellijster. Ik heb haar bezocht, gevoerd en gesproken...

Vanochtend was ik al ruim voor zonsopgang bij de ijsduiker. Al snel bleek hij niet meer zo fit te zijn als de vorige dagen en ging hij zelfs even op de kant zitten...

Omdat mijn onderbuurman een ijsduiker in de Zevenhuizerplas ontdekt, zie ik het als mijn taak daar een ‘strakke’ foto van te trekken. Ieder zijn rol hè. 

Een melding van een ijsduiker en een Pallas boszanger doen mij naar de Maasvlakte rijden.

Mijn broer Henk en ik werden in 1986 lid van de KNNV Rotterdam Noord. Wij waren toen 12 en 13 jaar oud en onze ouders vonden ons te jong voor de clubavonden in het Nivon-gebouw...

Waarom de douane dit weekend mijn ID wil zien...

Gertjan de Zoete heeft mij gevraagd een review te schrijven over zijn boek 'Vogeltje op Takje. Tips en tricks van een vogelfotograaf'. Waarom zou ik dat doen? Heb ik aandelen? Krijg ik er voor betaald? Niets van dat alles. Ik vind het gewoon geinig een ondernemende natuurfotograaf te helpen. Waarschijnlijk omdat ik zelf alles behalve ondernemend ben. Dan heb je gelijk al bewondering voor die gasten die dat wel zijn.

Hoe gaat het met mijn Canon R5? Ik kan er maar één ding over zeggen: fantastisch! Kijk, vliegende vogels fotograferen was mijn handicap, maar met de R5 is dat verleden tijd. Die eye-tracking is gewoon fantastisch. Een vliegende vogel ‘in focus’ laat hij niet meer los. Alsof het voor mij uitgevonden is! Ook de iso-prestaties vind ik top. Tot 3.200 iso schiet je ruisloos.

Eigenlijk ga ik niet zo vaak meer naar zeldzame vogels, zeker als het ruim anderhalf uur rijden is. Maar ach, je hebt een nieuwe camera die je graag wilt testen, dus waarom niet. Plaats delict is Budel, de vogel, een jonge klein waterhoen, is gisteren ontdekt door barmsijzenvriend Frank Neijts.

De waterrietzanger is de witstuitbarmsijs van de rietzangers. Huh, waar slaat dit op? Ik zal dit hieronder uitleggen.

Dit voorjaar heb ik overwogen de overstap naar Sony te maken. Sony doet het goed, zelfs zeer goed en ik was toe aan een nieuwe camera. Dat komt omdat ik qua vogels fotograferen voornamelijk mijn 5Diii gebruik en niet de 5Div, omdat ik verhoudingsgewijs met de 5Diii meer scherpe foto’s maak dan met 5Div. Toegegeven, ik was gewoon verliefd op een ander.

Als het om foto’s gaat stel ik als eis dat een foto scherp moet zijn. Daar wil ik weinig concessies aan doen. Is een foto niet scherp, pech gehad, dan gaat de foto de prullenbak in. Gewoon opnieuw proberen en het beter doen!

Zal ik van Canon overstappen naar Sony? Gustav Kiburg heeft mij gisteravond een introductiecursus Sony gegeven. Fijne gast die Gustav. Waar kun je zomaar een week een setje testen? De body is een monster, dat heb ik al snel in de gaten. Het grote voordeel is het gewicht van het setje. Uit de hand fotograferen is geen enkel probleem...

Een appje met de vraag of ik trek heb in een geitenmelker doet mij in de auto stappen. 

Hoe gek het ook klinkt, die corona-ellende heeft mij ook iets positiefs gebracht. Ik heb namelijk elke ochtend voor werktijd de ruimte om een rondje Rottemeren te doen. Joepie!

In maart 2020 staat een bezoek aan de Alpen gepland, met als doel Alpensoorten te fotograferen. Hoofddoel is niet de lammergier waar de goegemeente zo lyrisch over is, voor mij is de Alpenkauw topprioriteit. Rode poten en een gele snavel, hoe verzin je het! Bestemming is de Gemmipass in Zwitserland, te bereiken per kabelbaan vanuit Leukerbad...

Zondag 29 december verblijft er een grote trap bij Brielle. Wat is de herkomst van de vogel?

Als escape-scepticus ga je niet naar een ontsnapte schildraaf. Nee, alleen al voor de beeldvorming niet. Wat moeten serieuze vogelaars wel niet van mij denken. Je gooit je goede naam te grabbel of zoiets...

Uiteraard ben ik ook even naar Apeldoorn gereden om de kuifleeuwerik te fotograferen. Wanneer zie je nou nog een kuifleeuwerik in Nederland! Mijn laatste fotografeerde ik in Hoogland, vlakbij Amersfoort. We schrijven januari 2007...

Waarom ik de eerste dag van mijn vakantie ruzie krijg met mijn vriendin. Hoe ik een vers geschoten zomertaling misloop en waardoor een witkopeend als pleister op de wond fungeert...

Bij mij gaat er tijdens het fotograferen wel eens iets mis. Je herkent dat wel, dan maak je een foto, draait het vogeltje net zijn kop om. Hebben wij weer!

In juni/juli 2019 maakte ik een reis naar de Indigirka delta in Siberië, Rusland om Ross’ meeuwen te fotograferen...

In juni/juli 2019 maak ik een reis naar de Indigirka delta in het noorden van Siberië, Rusland. Het doel is om Arctische vogels in deze uithoek van de wereld te fotograferen, met als hoofddoel Ross' meeuwen in broedkleed...

Nog steeds blij met mijn gruttoproject wil ik meer. ‘Less is more’ om precies te zijn. Gaat het lukken de grutto op deze manier te fotograferen? Gewoon proberen...

Drama in de polder. Vergeet even less is more, dat doen we de volgende keer weer. Ik wil het hebben over de grutto. Alles aan de grutto is dramatisch. Het gaat slecht met de soort en zijn leefomgeving, het is een uitgekauwd foto-onderwerp, je ziet ze steeds minder, daar waar ze goed te fotograferen zijn, tref je massa’s fotografen. Last but not least het is onze nationale vogel. Niet echt een onderwerp om te gaan fotograferen. Nee, dat begrijp je.

De tweede week van mei 2019 begeven mijn partner en ik ons een weekje naar Portugal. In de Algarve om precies te zijn. We zijn hier voor vakantie, dit betekent dat vogels fotograferen op de derde plaats komt. Het is ook wel eens lekker om niet hardcore te ‘vogelen’. En er is heus wel eens een verloren uurtje om naar de lucht te kijken.

Als fan en goede buur van het Rottemerengebied (ik resideer in Ommoord moet je weten) heb ik de rietzanger tot nu toe links laten liggen. Natuurlijk heb ik wel eens een standaardportretje van deze luidruchtige zangvogel gemaakt, maar tot een projectje kwam het nooit. Gek eigenlijk, want wat is de Rotte zonder rietzanger?

Als je een geinig vogeltje fotografeert heb je weleens dat er in de achtergrond van diezelfde foto zich een andere vogel begeeft. Storend? Nee hoor, het kan de foto versterken...

Stel je krijgt van je schoonfamilie de tip dat ze, dom toeval, een jonge bosuil hebben gevonden. Een takkeling noemen wij dat, maar dat weet de koude kant van je familie natuurlijk niet. Ook niet gaan uitleggen (tip 1), want dat beklijft niet bij die gasten. Gewoon 'dank je wel voor de tip' zeggen (tip 2) en ze in het ongewisse laten.

Hoe verzin je het, een papegaaiduiker in Nederland...

In de loop van de ochtend staat er vanuit het niets opeens een Russische militair voor mijn neus. Grote gast, type Michael van Gerwen, maar dan met een bontmuts. Met veel bombarie en armbewegingen probeert hij me iets duidelijk te maken. Wat precies weet ik niet, maar wel dat het foute boel is...

De IJslandse en de Groenlandse barmsijs worden nogal eens over één kam geschoren en gezien als één en dezelfde (onder)soort, namelijk rostrata. Onterecht mijns inziens, omdat de verschillen tussen beide barmsijzen best opvallend te noemen zijn.

Als het om vogels gaat, bestaat er een buitencategorie. Zit een vogel van dat lijstje in Nederland dan ga je er heen. Ik in ieder geval wel. Dan neem je vrij, je ‘vergeet’ je trouwdag, dat je die dag moest werken, ja zelfs je eigen verjaardag kan de pot op. Een Ross’ meeuw valt in die buitencategorie. De Ivoormeeuw, de sneeuwuil en de rotskruiper ook, moet je weten. En natuurlijk de notenkraker...

Hutfotografie is top. Het enige wat je hoeft te doen is een hut boeken, er naar toe rijden, je camera aanzetten en wachten op de dingen die komen gaan. Ik ben er dol op! Minder leuk is, dat je meestal met foto’s thuiskomt die iedereen maakt.

Barrow, in noordelijk Alaska, is een boeiende plek in een uithoek van de wereld. Eén van de zangvogels die daar voorkomt, is de barmsijs. Zijn dat dan witstuiten (exilipes) of grote barmsijzen (flammea)? Wel, dat is nog niet zo’n eenvoudige vraag om te beantwoorden.

Samen met Edwin Winkel gaan we migrerende Ross’ meeuwen fotograferen in Barrow (oktober 2018). Of dat gaat lukken?

Was ik maar een singer-songwriter, dan zou ik een lied schrijven over barmsijzen! Waarom ze zo aantrekkelijk zijn. Hoe het komt dat ze het hoofd op hol laten slaan van menig vogelaar. Over een zacht roze borstje, een fijn snaveltje, een wit stuitje en dat alles met een woordrijm, een pakkend refrein en een geinig melodietje. Zucht, ik ben geen singer-songwriter, maar een plaatjesmaker. En bovendien zing ik vals. Geen lied dus. Wel een ‘issue’.

Kroatië is een populaire vakantiebestemming. En terecht. Het is er prima toeven als mijn partner en ik daar een kleine twee weken verblijven. Ik heb het over september 2018. Met het vliegtuig vanaf Zestienhoven zit je na twee uurtjes vliegen in Split aan de koffie. Alles wat ze over Kroatië zeggen blijkt waar: mooi land, lieve mensen, proper eten en een zonnetje.

Als het om vliegende vogels gaat, ben ik een kneus. Vliegende vogels fotograferen is namelijk mijn handicap. Elke vogelfotograaf heeft een hoog percentage onscherpe foto’s als het om vliegende objecten gaat, maar mijn percentage is wel heel erg hoog!

De mooiste waarneming van de vogeltrip was..... een zoogdier! Hoe vaak komt het niet voor dat je als vogelfotograaf op pad gaat voor een leuk vogeltje en dat een zoogdier uiteindelijk de show steelt? Best vaak toch?

Wanneer kun je het beste over de winter schrijven?

Op een zonnige zomeravond (30 juni 2018) sta ik in de Krimpenerwaard zwarte sterns te fotograferen...

Kun je als ‘doorgewinterde’ vogelfotograaf wel naar een fotohut gaan waar ‘Jan en alleman’ dezelfde foto’s maakt?

Hij die denkt dat er op de Hoge Veluwe alleen maar burlende edelherten zijn waar te nemen, zal bij een bezoek aan het nationale park blij verrast zijn...

‘Less is more’ kan op twee manieren worden uitgevoerd. De eerste manier is het vogeltje met een groothoeklens ‘te lijf gaan’. Je zult dan dichtbij het onderwerp moeten komen, geen gemakkelijke opgave...

Woudaapjes zijn zó 2017, daar kun je in 2018 niet meer mee aankomen! Als vogelfotograaf wil je wel eens wat anders, dat begrijp je. Je horizon verbreden. Dit voorjaar kwam ik daarom op het idee om eens wat tegenlichtopnames te gaan maken. Het liefst met een beetje avondrood er bij. En wat blijkt, tegenlichtopnames zijn de nieuwe woudaapjes!

Op mijn fotowenslijst tref je tussen lepelbekstrandlopers, broedende Ross’ meeuwen, roodvoorhoofdkanaries en andere magische soorten de oer-Hollandse fluiter. Fluiter? Wat doet hij daar op die lijst?

In april 2018 zijn Gerard Visser, Paul Schrama en ik naar Triberg in Duitsland afgereisd voor de notenkraker. Mijn nichtje van vijftien en de dochter van Gerard lukt het om hier, bij de waterval van Triberg, zonder problemen een notenkraker op de foto te slingeren. Dan kunnen wij dat ook. Beter zelfs!

Zaterdag 3 maart vertrek ik voor een week naar noordelijk Zweden met als doel goudvinken te fotograferen...

Als liefhebber van vinkachtigen spreekt de grote kruisbek mij enorm aan. Altijd zo geweest. Het zijn indrukwekkende vogels en hun manier van leven is bijzonder...

Kennen jij en ik óók de algemene soorten in Nederland? Ik meen van wel. Toch stond ik (februari 2018) met een mond vol tanden. Ik fotografeerde in de buurt van Tilburg (langs de A58) een kraai-achtige zonder te weten welke soort het is.

Wat doe je als de buffelkopeend op grote afstand zwemt en je wilt per se een foto maken? Een gouden tip…

De winter van 2017/2018 gaat de boeken in als een invasiejaar van grote barmsijzen...

Vroegah dacht ik dat de Ross’ meeuw een vogel uit het vogelboekje zou blijven. Een vogel die je dus nooit te zien zult krijgen. De praktijk blijkt milder. Inmiddels heb ik vier (4!) Ross’ meeuwen gezien in Nederland, waarvan ik er drie heb gefotografeerd! Wat een luxe! 

Ben jij er ook zo één die geen eigen fotografiehut heeft en uit gemak wel eens naar een ‘commerciële’ hut gaat? Nee? Ik wel en ik ben er dol op! Wat wil je nog meer, lekker een dagje gezellig met een fotografiemaat bijkletsen en gelijk nog wat leuke foto’s maken. I love it! De keuze is reuze. Er zijn momenteel veel aanbieders. Elke hut biedt zo zijn eigen vogelsoorten...

Als je regelmatig in het hoge noorden verblijft, is Florida een mooie afwisseling. Daarom gaan mijn partner en ik eind november 2017 naar zonnig Florida. De afspraak is om niet te veel tijd te besteden aan vogelfotografie. Dat lukt aardig (of matig, net wie je het vraagt)!

Hoe ziet de Groenlandse witstuitbarmsijs eruit na de rui? Om die vraag te beantwoorden stap ik eind oktober 2017 in het vliegtuig naar Groenland...

Dave van der Spoel vindt in de ochtend van 6 oktober 2017 een volwassen vorkstaartmeeuw op de Maasvlakte. Om precies te zijn op de Nieuwe Waterweg...

In Alphen aan den Rijn verblijft een kwak (juli 2017):

Vorig jaar ben ik naar Bulgarije geweest voor de rotskruiper. Mieterse vogels zijn het. Dat rood met witte stippen in de vleugels en die snavel als een hop!

Daar waar een ieder zich vergaapt aan Neerlands woudaap bevindt zich in het riet nog een ander geinig vogeltje...

In 1989 zag ik mijn eerste woudaap. Vijftien was ik. Het was een 'blaffend' mannetje in Alpen aan den Rijn. Alle andere woudapen zag ik in het Rottemerengebied. Dat is niet helemaal waar, ik zag ze ook in Zoetermeer en in Kinderdijk.

De meeste mannen hebben een hobby. De één gaat zijn favoriete voetbalclub aanmoedigen, een ander wordt een keukenprins, gaat hardlopen, spaart postzegels of wellicht wel tattoos. Zo kiest eenieder een geinige hobby...

De nerds onder de vogelaars zijn de meeuwenliefhebbers. Die gasten noemen wij gekscherend larofielen (van larus, de wetenschappelijke naam van meeuwen)...

Op deze pagina tref je een overzicht van alle artikelen op mijn website waarbij ik iets heb geschreven over barmsijzen. Veel leesplezier...

De herfst is qua kleuren de mooiste periode van het jaar...

Na een verblijf van twee weken vond ook ik het tijd worden om naar Oostende af te reizen voor de Belgische kleine vliegenvanger...

Van Bologna via Florence, Sienna en het pittoreske Pienza naar Rome in twee weken (september 2016). Reden: vakantie!

Sinds begin september 2016 ben ik de trotse eigenaar van een Canon EOS 5D mark iv...

De ruigpootuil is in de Lage Landen een lastige soort om waar te nemen. In Nederland is het een echt zeldzame broedvogel...

Een ieder heeft een zwak voor uilen. Dat wisten we natuurlijk al ruim voor Harry Potter. De eerste moet ik nog tegenkomen die niet van deze vogels houdt.

Kijk, wij vogelfotografen fotograferen graag een vogeltje. Dat is logisch, anders waren we geen vogelfotograaf hé. Dat vogeltje moet bij voorkeur op een leuk takkie zitten en ook nog eens voor een passende achtergrond, zonder storend element, anders trekken we geen foto. Een storend element is bijvoorbeeld een collega-fotograaf, die langzaam voor je camera schuift. Zo irritant is dat!

De oeverzwaluw is niet alleen onze kleinste zwaluw, het is ook de zwaluw die het vroegst arriveert in het voorjaar ten opzichte van onze andere zwaluwen. Al in maart kun je deze grappige vogels tegenkomen...

Gezamenlijk met Gerard Visser bezoek ik in juni 2016 Bulgarije. Het doel zou zijn rotskruipers 'kieken'...

Kijk, op mijn eigen website is het geen probleem, op Birdpix.nl is dat het wel, op Facebook kan het naar hartelust, Dutchbirding.nl doet moeilijk, bij de gemiddelde stock agency kan het onder voorwaarden en bij Waarneming.nl kun je het helemaal vergeten. Ik proef een willekeur.

Rotterdam is voortgekomen uit de rivier de Rotte. Hoe precies mag Joost weten. Wat ik wel weet is dat het Rottemerengebied letterlijk onder de rook van Rotterdam is gesitueerd en dat ik met dit artikel de Rottemeren en haar vogeltjes ga promoten...

Dit is mijn derde artikel over ‘less is more’ (tweede en eerste artikel) en zeker niet het laatste! ‘Less is more’ is echt ‘mijn ding’ geworden. Mijn 500 mm-lens overweeg ik op Marktplaats te zetten. Hij ligt namelijk werkeloos in mijn kelder (nou, in het ‘echie’ gebruik ik hem meer dan regelmatig).

Eerste bedrijf. Als jong pikkie, ik was vier of zo, had ik op een dag opeens een broer erbij. Ik had al een broer (Henk), maar nu nog één. Leuk! Mijn nieuwe broer, Jaap is de naam, was bij zijn intrede al een jaar of dertien, veertien zelfs...

Er zijn mensen die worden geboren in een verkeerd lichaam. Ze voelen zich man, maar zitten opgesloten in een vrouwenlichaam. Of andersom, dat kan natuurlijk ook. Vrouw menen te zijn maar het huidje te hebben van een man, met alles er op en er 'an'. Een transgender noemen we dit. Knap lastig lijkt me dat...

Van de klapekster kun je een hoop zeggen, maar niet dat het een saaie vogel is. Deze killer en voormalige broedvogel is een schaarse wintergast in ons kleine kikkerlandje. Vooral heidegebieden zijn populair. Daar kunnen we hem treffen.

Overal gaat wel eens iets fout. Zo ook in de natuur. Soms zie je weleens een vogel met een afwijkende kleur. Dan ziet hij of zij er anders uit dan je zou verwachten. Helemaal wit, bruin of wellicht wel zwart. Zonder uitzondering zijn dit bijzondere verschijningen.

Net als vorig jaar bezoeken mijn partner en ik Curaçao (december 2015). Het doel is relaxen op Mambo beach. Zal dat gaan lukken?

Je kent dat wel, je gaat met het vliegtuig op fotografievakantie en dan schiet je een avond voor vertrek in de stress, omdat je niet weet wat je wel en wat je niet in je koffer meeneemt. Of je bent twee weken op reis geweest en wat blijkt: de helft van je kofferinhoud gaat onaangeraakt weer mee terug. Enfin, wat neem je mee en wat niet...

Om barmsijzen te kunnen determineren is geslachts- en leeftijdsbepaling van belang. Weet je het geslacht en de leeftijd van de vogel dan maakt dat de verdere determinatie wat eenvoudiger. Bij barmsijzen is geslachts- en leeftijdsbepaling niet altijd even gemakkelijk. In het veld is dit zelfs bij regelmaat onmogelijk. Toch maar een poging wagen?

Elke zichzelf respecterende vogelfotograaf fotografeert in RAW. Ja toch! Anders ben je verre van professioneel en haal je niet het beste uit je foto. Een startende fotograaf zal in het begin nog wel in het bestandstype JPG fotograferen, maar hij laat zich al snel overhalen door zijn meer ervaren soortgenoten om dit nooit meer te doen.

Als je begint met vogels fotograferen, zit je ongetwijfeld met heel veel vragen. Onderstaande tips kunnen je een beetje op weg helpen in het donkere doolhof dat vogelfotografie heet.

Net als Groenland en Spitsbergen is Barrow, in het uiterste noorden van Alaska (USA), een droomlocatie voor elke vogelfotograaf. Vooral als je een zwak hebt voor Arctische soorten. Daarom bezoeken Jan van Holten, Martin van der Schalk en ik deze magische locatie in juni 2015 voor de duur van twee weken.

Tijdens mijn trip naar Barrow, Alaska, USA (juni 2015) trof ik opvallend veel barmsijzen aan. Dat had ik niet verwacht, dus ik was blij verrast!

Het voordeel van het hedendaagse fotograferen is dat je ook kunt filmen. Niet echt mijn ding, maar soms vind ik het toch even leuk om een klein filmpje te maken. Gewoon voor de aardigheid!

Dit voorjaar heb ik zowel de kleine bonte specht als de zwarte specht gefotografeerd. Twee soorten die niet gemakkelijk zijn te fotograferen in Nederland, dus je denkt: Chris zal wel blij zijn. Nou, nee!

In het voorjaar van 2008 ben ik samen met Menno van Duijn en Adri Hoogendijk afgereisd naar het zuiden van Polen. Onze doelen waren dwerguil en oeraluil te fotograferen.

Als vogelfotograaf ben ik liefhebber van less-is-more-foto’s. Dat houdt in dat in de bewuste foto het onderwerp een klein onderdeel van de gehele foto is en de omgeving een belangrijke rol speelt.

I love redpolls. Waarom ik barmsijzen aansprekende vogels vind, is lastig onder woorden te brengen. Met hun geinige rode petje, hun fijne snaveltje en prettige tekening spreken ze menig vogelliefhebber aan. En mij dus ook! Er zijn diverse soorten barmsijzen die in het veld niet altijd even gemakkelijk te onderscheiden zijn.

Eind 2014 kocht ik een 7D mark II, als 'back-up camera' naast mijn 5D mark III. In dit artikel plaats ik wat foto's die gemaakt zijn met de 7D, de 7D mark II en de 5D mark III om tot een vergelijking te komen...

Trots vertellen een achtjarige jongetje en zijn vrolijke zusje mij op het strand dat ze de goedheiligman hebben gezien. Hij is zojuist aangekomen per boot. Bij ons is Sinterklaas inmiddels gedegradeerd tot een fout racistisch feest wil ik ze vertellen, maar dat doe ik toch maar niet. Ik ben er namelijk niet van overtuigd dat dit zo is en bovendien wil ik deze Curaçaose kids niet opzadelen met onze Hollandse (cultuur)problemen.

Dit najaar (2014) werd er een blonde ruiter gemeld op de Maasvlakte. De vogel werd ontdekt door 2 vogelaars die de vogel uit zee zagen vliegen, samen met 2 goudplevieren. Aanvankelijk was de vogel wat vliegerig, maar uiteindelijk werd deze Amerikaanse steltloper erg vertrouwd met de vele vogelaars.

Wat hebben een sneeuwgans, een pontische meeuw en een woudaap met elkaar gemeen? Heel weinig hoor ik je denken. Toch is er een opmerkelijk verband te leggen...

Vogels zijn echt mijn ding en zoogdieren fotografeer ik daarom nauwelijks. Natuurlijk, als op Spitsbergen een ijsbeer mijn pad kruist maak ik uiteraard foto's, maar verder fotografeer ik bar weinig zoogdieren. Ik ga er nooit speciaal voor op pad. Een zoogdier dat ik wel graag eens zou willen fotograferen is de das. De das vind ik een mysterieuze soort die ik bovendien nog nooit heb gezien.