In Utrecht bivakkeert al weken een vrouwtje zwartkeellijster. Ik heb haar bezocht, gevoerd en gesproken...
In alles is dit een bijzondere waarneming. Het is namelijk de tweede winter op rij dat ze op deze locatie verblijft. Nooit eerder kwam een zeldzame lijster opnieuw overwinteren op eenzelfde locatie.
Wat haar verblijf extra speciaal maakt, is dat ze een aanval van een teek heeft overleefd. Die naarling zat bij haar oog en dat resulteerde in een opgezwollen oog. Rond de jaarwisseling werd zelfs gevreesd voor haar leven. Vandaag leek alles weer hersteld. Zonder vaccin hè.
Daarover gesproken: in verband met een besmettelijk virus wordt de locatie van deze dame geheim gehouden. Een goed verstaander weet echter waar Abraham de mosterd haalt.
De Canon R5 gedraagt zich kranig. Een geluidsarme sluiter, korte sluitertijden, hoge isowaardes (tot 5.000 iso) en dan toch scherpe foto’s afleveren. En gewoon uit de hand, plat op het buikje. Ik zeg petje af.
Bezocht
Tip. Niet achter haar aanlopen. Dat wenst ze niet. Daar vliegt ze van weg. Gewoon gaan zitten, geduld uitoefenen en vroeg of laat komt ze vanzelf dichtbij.
Gevoerd
Rotte appeltjes aan een visdraadje. Zodra ze er van snoept, haal ik het lijntje heel langzaam binnen totdat ze op ‘schootsafstand’ zit.
Gesproken
Ja, wat bespreek je zoal met elkaar? We willen het over van alles hebben, maar daar wij beiden een andere taal spreken, komt het niet tot een echte conversatie. Je weet toch!
Van die dingen...
