Woudaapjes zijn zó 2017, daar kun je in 2018 niet meer mee aankomen! Als vogelfotograaf wil je wel eens wat anders, dat begrijp je. Je horizon verbreden. Dit voorjaar kwam ik daarom op het idee om eens wat tegenlichtopnames te gaan maken. Het liefst met een beetje avondrood er bij. En wat blijkt, tegenlichtopnames zijn de nieuwe woudaapjes!
Het Rottemerengebied, mijn ‘kroondomein’, is een ideale plek om deze manier van fotograferen uit te oefenen. Als ik 's avonds op de bank voor de buis zit en ik heb het idee dat er avondrood ontstaat, dan drink ik snel mijn 'bakkie pleur' leeg en stap ik op de fiets om op een vast stekkie mijn opnames te gaan maken. De ene keer gaat dat beter dan de andere keer. Is het bijvoorbeeld windstil, dan vliegen de sterns te laag en niet ‘op’ de horizon. Snap je wat ik bedoel?
Ik concentreer me op de visdiefjes, omdat die zo mooi atletisch zijn. Daarnaast is er genoeg bijvangst: een fuut hier, grauwe ganzen met jongen daar, een strijdlustig meerkoetje en zelfs een heuse witwangstern. Zo zeg!
Dat het niet altijd even goed lukt, geeft helemaal niets. Ik ben lekker buiten, drink geen fles wijn leeg, maak geen zak chips soldaat, rook geen wiet, maak geen ruzie met de buren en ik geniet van het mooie weer. Wat wil je nog meer!
Het laatste kwartier voor zonsondergang geeft het beste resultaat. Ik start met iso 1000 en eindig bij iso 1600. Ik begin met iets onderbelichten (2/3e stap of zo) en ga bij het donkerder worden naar neutrale belichting, om te eindigen bij iets overbelichten (1/3e stap). Alles een beetje op gevoel. Ten slotte diafragmeer ik niet heel veel, er is toch nauwelijks scherptediepte.
Witwangstern
Oh ja, niet je lens op de zon richten. Dat is slecht voor je ogen en voor je sensor bovendien.
Making of. Foto: Wietze Janse
Hieronder een overzicht van het resultaat.
What’s next?
Witwangstern
