Was ik maar een singer-songwriter, dan zou ik een lied schrijven over barmsijzen! Waarom ze zo aantrekkelijk zijn. Hoe het komt dat ze het hoofd op hol laten slaan van menig vogelaar. Over een zacht roze borstje, een fijn snaveltje, een wit stuitje en dat alles met een woordrijm, een pakkend refrein en een geinig melodietje. Zucht, ik ben geen singer-songwriter, maar een plaatjesmaker. En bovendien zing ik vals. Geen lied dus. Wel een ‘issue’.

Kroatië is een populaire vakantiebestemming. En terecht. Het is er prima toeven als mijn partner en ik daar een kleine twee weken verblijven. Ik heb het over september 2018. Met het vliegtuig vanaf Zestienhoven zit je na twee uurtjes vliegen in Split aan de koffie. Alles wat ze over Kroatië zeggen blijkt waar: mooi land, lieve mensen, proper eten en een zonnetje.

Als het om vliegende vogels gaat, ben ik een kneus. Vliegende vogels fotograferen is namelijk mijn handicap. Elke vogelfotograaf heeft een hoog percentage onscherpe foto’s als het om vliegende objecten gaat, maar mijn percentage is wel heel erg hoog!

De mooiste waarneming van de vogeltrip was..... een zoogdier! Hoe vaak komt het niet voor dat je als vogelfotograaf op pad gaat voor een leuk vogeltje en dat een zoogdier uiteindelijk de show steelt? Best vaak toch?

Wanneer kun je het beste over de winter schrijven?

Op een zonnige zomeravond (30 juni 2018) sta ik in de Krimpenerwaard zwarte sterns te fotograferen...

Kun je als ‘doorgewinterde’ vogelfotograaf wel naar een fotohut gaan waar ‘Jan en alleman’ dezelfde foto’s maakt?

Hij die denkt dat er op de Hoge Veluwe alleen maar burlende edelherten zijn waar te nemen, zal bij een bezoek aan het nationale park blij verrast zijn...

‘Less is more’ kan op twee manieren worden uitgevoerd. De eerste manier is het vogeltje met een groothoeklens ‘te lijf gaan’. Je zult dan dichtbij het onderwerp moeten komen, geen gemakkelijke opgave...

Woudaapjes zijn zó 2017, daar kun je in 2018 niet meer mee aankomen! Als vogelfotograaf wil je wel eens wat anders, dat begrijp je. Je horizon verbreden. Dit voorjaar kwam ik daarom op het idee om eens wat tegenlichtopnames te gaan maken. Het liefst met een beetje avondrood er bij. En wat blijkt, tegenlichtopnames zijn de nieuwe woudaapjes!

Op mijn fotowenslijst tref je tussen lepelbekstrandlopers, broedende Ross’ meeuwen, roodvoorhoofdkanaries en andere magische soorten de oer-Hollandse fluiter. Fluiter? Wat doet hij daar op die lijst?

In april 2018 zijn Gerard Visser, Paul Schrama en ik naar Triberg in Duitsland afgereisd voor de notenkraker. Mijn nichtje van vijftien en de dochter van Gerard lukt het om hier, bij de waterval van Triberg, zonder problemen een notenkraker op de foto te slingeren. Dan kunnen wij dat ook. Beter zelfs!

Zaterdag 3 maart vertrek ik voor een week naar noordelijk Zweden met als doel goudvinken te fotograferen...

Als liefhebber van vinkachtigen spreekt de grote kruisbek mij enorm aan. Altijd zo geweest. Het zijn indrukwekkende vogels en hun manier van leven is bijzonder...

Kennen jij en ik óók de algemene soorten in Nederland? Ik meen van wel. Toch stond ik (februari 2018) met een mond vol tanden. Ik fotografeerde in de buurt van Tilburg (langs de A58) een kraai-achtige zonder te weten welke soort het is.

Wat doe je als de buffelkopeend op grote afstand zwemt en je wilt per se een foto maken? Een gouden tip…

De winter van 2017/2018 gaat de boeken in als een invasiejaar van grote barmsijzen...

Vroegah dacht ik dat de Ross’ meeuw een vogel uit het vogelboekje zou blijven. Een vogel die je dus nooit te zien zult krijgen. De praktijk blijkt milder. Inmiddels heb ik vier (4!) Ross’ meeuwen gezien in Nederland, waarvan ik er drie heb gefotografeerd! Wat een luxe! 

Ben jij er ook zo één die geen eigen fotografiehut heeft en uit gemak wel eens naar een ‘commerciële’ hut gaat? Nee? Ik wel en ik ben er dol op! Wat wil je nog meer, lekker een dagje gezellig met een fotografiemaat bijkletsen en gelijk nog wat leuke foto’s maken. I love it! De keuze is reuze. Er zijn momenteel veel aanbieders. Elke hut biedt zo zijn eigen vogelsoorten...

Als je regelmatig in het hoge noorden verblijft, is Florida een mooie afwisseling. Daarom gaan mijn partner en ik eind november 2017 naar zonnig Florida. De afspraak is om niet te veel tijd te besteden aan vogelfotografie. Dat lukt aardig (of matig, net wie je het vraagt)!

Hoe ziet de Groenlandse witstuitbarmsijs eruit na de rui? Om die vraag te beantwoorden stap ik eind oktober 2017 in het vliegtuig naar Groenland...

Dave van der Spoel vindt in de ochtend van 6 oktober 2017 een volwassen vorkstaartmeeuw op de Maasvlakte. Om precies te zijn op de Nieuwe Waterweg...

In Alphen aan den Rijn verblijft een kwak (juli 2017):

Vorig jaar ben ik naar Bulgarije geweest voor de rotskruiper. Mieterse vogels zijn het. Dat rood met witte stippen in de vleugels en die snavel als een hop!

Daar waar een ieder zich vergaapt aan Neerlands woudaap bevindt zich in het riet nog een ander geinig vogeltje...

In 1989 zag ik mijn eerste woudaap. Vijftien was ik. Het was een 'blaffend' mannetje in Alpen aan den Rijn. Alle andere woudapen zag ik in het Rottemerengebied. Dat is niet helemaal waar, ik zag ze ook in Zoetermeer en in Kinderdijk.

De meeste mannen hebben een hobby. De één gaat zijn favoriete voetbalclub aanmoedigen, een ander wordt een keukenprins, gaat hardlopen, spaart postzegels of wellicht wel tattoos. Zo kiest eenieder een geinige hobby...

De nerds onder de vogelaars zijn de meeuwenliefhebbers. Die gasten noemen wij gekscherend larofielen (van larus, de wetenschappelijke naam van meeuwen)...

Op deze pagina tref je een overzicht van alle artikelen op mijn website waarbij ik iets heb geschreven over barmsijzen. Veel leesplezier...

De herfst is qua kleuren de mooiste periode van het jaar...

Na een verblijf van twee weken vond ook ik het tijd worden om naar Oostende af te reizen voor de Belgische kleine vliegenvanger...

Van Bologna via Florence, Sienna en het pittoreske Pienza naar Rome in twee weken (september 2016). Reden: vakantie!

Sinds begin september 2016 ben ik de trotse eigenaar van een Canon EOS 5D mark iv...

De ruigpootuil is in de Lage Landen een lastige soort om waar te nemen. In Nederland is het een echt zeldzame broedvogel...

Een ieder heeft een zwak voor uilen. Dat wisten we natuurlijk al ruim voor Harry Potter. De eerste moet ik nog tegenkomen die niet van deze vogels houdt.

Kijk, wij vogelfotografen fotograferen graag een vogeltje. Dat is logisch, anders waren we geen vogelfotograaf hé. Dat vogeltje moet bij voorkeur op een leuk takkie zitten en ook nog eens voor een passende achtergrond, zonder storend element, anders trekken we geen foto. Een storend element is bijvoorbeeld een collega-fotograaf, die langzaam voor je camera schuift. Zo irritant is dat!

De oeverzwaluw is niet alleen onze kleinste zwaluw, het is ook de zwaluw die het vroegst arriveert in het voorjaar ten opzichte van onze andere zwaluwen. Al in maart kun je deze grappige vogels tegenkomen...

Gezamenlijk met Gerard Visser bezoek ik in juni 2016 Bulgarije. Het doel zou zijn rotskruipers 'kieken'...

Kijk, op mijn eigen website is het geen probleem, op Birdpix.nl is dat het wel, op Facebook kan het naar hartelust, Dutchbirding.nl doet moeilijk, bij de gemiddelde stock agency kan het onder voorwaarden en bij Waarneming.nl kun je het helemaal vergeten. Ik proef een willekeur.

Rotterdam is voortgekomen uit de rivier de Rotte. Hoe precies mag Joost weten. Wat ik wel weet is dat het Rottemerengebied letterlijk onder de rook van Rotterdam is gesitueerd en dat ik met dit artikel de Rottemeren en haar vogeltjes ga promoten...

Dit is mijn derde artikel over ‘less is more’ (tweede en eerste artikel) en zeker niet het laatste! ‘Less is more’ is echt ‘mijn ding’ geworden. Mijn 500 mm-lens overweeg ik op Marktplaats te zetten. Hij ligt namelijk werkeloos in mijn kelder (nou, in het ‘echie’ gebruik ik hem meer dan regelmatig).

Eerste bedrijf. Als jong pikkie, ik was vier of zo, had ik op een dag opeens een broer erbij. Ik had al een broer (Henk), maar nu nog één. Leuk! Mijn nieuwe broer, Jaap is de naam, was bij zijn intrede al een jaar of dertien, veertien zelfs...

Er zijn mensen die worden geboren in een verkeerd lichaam. Ze voelen zich man, maar zitten opgesloten in een vrouwenlichaam. Of andersom, dat kan natuurlijk ook. Vrouw menen te zijn maar het huidje te hebben van een man, met alles er op en er 'an'. Een transgender noemen we dit. Knap lastig lijkt me dat...

Van de klapekster kun je een hoop zeggen, maar niet dat het een saaie vogel is. Deze killer en voormalige broedvogel is een schaarse wintergast in ons kleine kikkerlandje. Vooral heidegebieden zijn populair. Daar kunnen we hem treffen.

Overal gaat wel eens iets fout. Zo ook in de natuur. Soms zie je weleens een vogel met een afwijkende kleur. Dan ziet hij of zij er anders uit dan je zou verwachten. Helemaal wit, bruin of wellicht wel zwart. Zonder uitzondering zijn dit bijzondere verschijningen.

Net als vorig jaar bezoeken mijn partner en ik Curaçao (december 2015). Het doel is relaxen op Mambo beach. Zal dat gaan lukken?

Je kent dat wel, je gaat met het vliegtuig op fotografievakantie en dan schiet je een avond voor vertrek in de stress, omdat je niet weet wat je wel en wat je niet in je koffer meeneemt. Of je bent twee weken op reis geweest en wat blijkt: de helft van je kofferinhoud gaat onaangeraakt weer mee terug. Enfin, wat neem je mee en wat niet...

Om barmsijzen te kunnen determineren is geslachts- en leeftijdsbepaling van belang. Weet je het geslacht en de leeftijd van de vogel dan maakt dat de verdere determinatie wat eenvoudiger. Bij barmsijzen is geslachts- en leeftijdsbepaling niet altijd even gemakkelijk. In het veld is dit zelfs bij regelmaat onmogelijk. Toch maar een poging wagen?

Elke zichzelf respecterende vogelfotograaf fotografeert in RAW. Ja toch! Anders ben je verre van professioneel en haal je niet het beste uit je foto. Een startende fotograaf zal in het begin nog wel in het bestandstype JPG fotograferen, maar hij laat zich al snel overhalen door zijn meer ervaren soortgenoten om dit nooit meer te doen.

Als je begint met vogels fotograferen, zit je ongetwijfeld met heel veel vragen. Onderstaande tips kunnen je een beetje op weg helpen in het donkere doolhof dat vogelfotografie heet.

Net als Groenland en Spitsbergen is Barrow, in het uiterste noorden van Alaska (USA), een droomlocatie voor elke vogelfotograaf. Vooral als je een zwak hebt voor Arctische soorten. Daarom bezoeken Jan van Holten, Martin van der Schalk en ik deze magische locatie in juni 2015 voor de duur van twee weken.

Tijdens mijn trip naar Barrow, Alaska, USA (juni 2015) trof ik opvallend veel barmsijzen aan. Dat had ik niet verwacht, dus ik was blij verrast!

Het voordeel van het hedendaagse fotograferen is dat je ook kunt filmen. Niet echt mijn ding, maar soms vind ik het toch even leuk om een klein filmpje te maken. Gewoon voor de aardigheid!

Dit voorjaar heb ik zowel de kleine bonte specht als de zwarte specht gefotografeerd. Twee soorten die niet gemakkelijk zijn te fotograferen in Nederland, dus je denkt: Chris zal wel blij zijn. Nou, nee!

In het voorjaar van 2008 ben ik samen met Menno van Duijn en Adri Hoogendijk afgereisd naar het zuiden van Polen. Onze doelen waren dwerguil en oeraluil te fotograferen.

Als vogelfotograaf ben ik liefhebber van less-is-more-foto’s. Dat houdt in dat in de bewuste foto het onderwerp een klein onderdeel van de gehele foto is en de omgeving een belangrijke rol speelt.

I love redpolls. Waarom ik barmsijzen aansprekende vogels vind, is lastig onder woorden te brengen. Met hun geinige rode petje, hun fijne snaveltje en prettige tekening spreken ze menig vogelliefhebber aan. En mij dus ook! Er zijn diverse soorten barmsijzen die in het veld niet altijd even gemakkelijk te onderscheiden zijn.

Eind 2014 kocht ik een 7D mark II, als 'back-up camera' naast mijn 5D mark III. In dit artikel plaats ik wat foto's die gemaakt zijn met de 7D, de 7D mark II en de 5D mark III om tot een vergelijking te komen...

Trots vertellen een achtjarige jongetje en zijn vrolijke zusje mij op het strand dat ze de goedheiligman hebben gezien. Hij is zojuist aangekomen per boot. Bij ons is Sinterklaas inmiddels gedegradeerd tot een fout racistisch feest wil ik ze vertellen, maar dat doe ik toch maar niet. Ik ben er namelijk niet van overtuigd dat dit zo is en bovendien wil ik deze Curaçaose kids niet opzadelen met onze Hollandse (cultuur)problemen.

Dit najaar (2014) werd er een blonde ruiter gemeld op de Maasvlakte. De vogel werd ontdekt door 2 vogelaars die de vogel uit zee zagen vliegen, samen met 2 goudplevieren. Aanvankelijk was de vogel wat vliegerig, maar uiteindelijk werd deze Amerikaanse steltloper erg vertrouwd met de vele vogelaars.

Wat hebben een sneeuwgans, een pontische meeuw en een woudaap met elkaar gemeen? Heel weinig hoor ik je denken. Toch is er een opmerkelijk verband te leggen...

Vogels zijn echt mijn ding en zoogdieren fotografeer ik daarom nauwelijks. Natuurlijk, als op Spitsbergen een ijsbeer mijn pad kruist maak ik uiteraard foto's, maar verder fotografeer ik bar weinig zoogdieren. Ik ga er nooit speciaal voor op pad. Een zoogdier dat ik wel graag eens zou willen fotograferen is de das. De das vind ik een mysterieuze soort die ik bovendien nog nooit heb gezien.

De parels van de Portugese Azoren zijn niet de vele Amerikaanse dwaalgasten die hier met enige regelmaat worden waargenomen, nee het zijn de endemise Azorengoudvinken (pyrrhula murina) die verblijven op de oostpunt van het prachtige eiland Sao Miguel. Hun uiterlijk wordt door sommigen omschreven als saai en daarom het bezoeken van deze vogels niet waard. Als liefhebber van vinkachtigen vind ik ze alles behalve eentonig. Ik noem ze fraai en mysterieus bovendien. Het levensverhaal van de Priolo (Portugese naam van de goudvink) alleen al is bijzonder: uitgestorven verklaard en weer herontdekt.

In Goudswaard werden begin juni 2014 vale gieren gemeld. Die zijn een zeldzame verschijning in ons kikkerlandje. Omdat  het weekend is en vale gieren fraaie vogels zijn, ga ook ik een kijkje nemen. Niet in mijn eentje, want vele andere vogelaars en vogelfotografen hebben hetzelfde idee opgevat. Altijd weer gezellig om bij te praten. Al snel worden in de hele vroege ochtend (voor 7u) twee vale gieren ontdekt en die laten zich mooi bekijken. Eén van de gieren blijkt een kleurring om te hebben en is afkomstig uit Spanje. De lokale buizerd is minder blij met het Spaanse bezoek en valt de gieren keer op keer aan. Dat is een geinig gezicht.

Begin juni 2014 mag ik een keer proef zitten in de nieuwe boshut Woeste Hoeve van Henri van Vliet. Uiteraard doe ik dat graag. Om 7 uur ben ik in Hoenderloo en Henri brengt me naar de hut. Vanaf de plek waar ik mijn auto parkeer is het nog geen 100 meter lopen. De vijver moet nog even worden bijgevuld en terwijl we naast de hut wat staan te praten over welk takje ik zal gaan gebruiken, landt er al een eerste appelvink voor de hut! Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt.

In mei ben ik een dagje op stap geweest met Tom van Hell. Tom bijt zich al een lange tijd vast in één project, namelijk ijsvogels fotograferen. Niet zonder succes, want in het tijdschrift Natuurfotopassie had Tom recent een uitgebreid en mooi artikel over deze vogels, geïllustreerd met zijn foto's.

Batsfjord maart 2014. De aanloop naar een vogelfototrip was nog nooit zo slecht. Een week voor vertrek breekt er een stuk van mijn kies af, vervolgens stoot ik diezelfde dag pijnlijk mijn teen, verbrand ik het weekend daarop mijn rug in de infrarood sauna, werkt de route-app van Noorwegen die ik op mijn telefoon installeer niet en krijg ik last but not least een vervelende pijn in mijn onderrug met uitstraling naar mijn linkerbeen...

Op mijn kamer bij mijn ouders thuis had ik vroeger een ansichtkaart hangen met daarop een foto van een echtpaar grote kruisbekken. Ze kwamen drinken uit een plasje water dat was ontstaan in een boomknoest. Deze fraaie foto is gemaakt door Hans Schouten in de winter van 82/83. Deze plaat sprak mij toen (en nu nog) enorm aan...

In oktober/november 2013 werden er minimaal vier vale gierzwaluwen in Nederland gezien. Vale gierzwaluw was tot dit jaar nog maar éénmaal met zekerheid vastgesteld in Nederland, dus een echte zeldzaamheid!

Wat zijn nu de verschillen qua snavelpatroon tussen Grote Kruisbek en Kruisbek? Hieronder staan 2 plaatjes van Grote kruisbekken (steeds links) waarvan de onderste is gespiegeld en 2 plaatjes van Kruisbekken. De Grote kruisbek heb ik begin januari 2008 gefotografeerd in Bergen aan Zee. De Kruisbekken zijn beide gefotografeerd in Utrecht (de onderste in 2005 en de bovenste najaar 2007).

Eind vorige maand werd er een verzwakte dwergooruil gevonden op de Maasvlakte. De vogel zat tussen een paar containers op de kade. Was hij meegevaren met een schip? Was hij in plaats van naar het zuiden te trekken naar het noorden gevlogen? We zullen het nooit weten.

Han Bouwmeester is de koning van de schuilhutten. Het is hem gelukt om een aantal fraaie hutten neer te zetten waar vanuit je op een prettige manier vogels kunt fotograferen...

Slechts tweemaal zag ik een papegaaiduiker in de Lage Landen. Eenmaal langs de vogeltrektelpost van West-Kapelle, waar anders. De vogel vloog ver, doch herkenbaar door mijn telescoopbeeld. Diezelfde winderige en natte dag in november scoorde ik ook mijn enige twee stormvogeltjes. Een dag om nooit te vergeten...

Net als vorig jaar en het jaar daarvoor heb ik boerenzwaluwen gefotografeerd tijdens het broedseizoen. Dit jaar heb ik dit gedaan op een andere locatie (daarom 2.0), namelijk op een boerderij in het altijd zonnige Hoogland...

Voor uilen heb ik een warme belangstelling. Als er een gelegenheid voordoet en er is ergens in den lande een uil te fotograferen, dan maak ik daarvan graag gebruik. De oehoe is de grootste van alle uilen die er bestaan. In Nederland is hij een zeldzame broedvogel.

Zaterdag 4 mei 2013 ben ik een dagje met Bas Breetveld mee geweest de Biesbosch in. Het doel is om bevers te zien en te fotograferen. Bas is namelijk Mister Bever! Hij kent het gebied op zijn duim en weet precies waar de bevers zich bevinden. Daarnaast verblijft hij zo vaak bij de bevers dat hij weet hoe je je moet gedragen, zodat je deze zoogdieren van dichtbij kunt benaderen, zonder dat je hun gedrag beïnvloedt.

Van 18 tot 25 maart 2013 bezocht ik Kangerlussuaq, Groenland om barmsijzen te fotograferen. Wat? Kangerlussuaq? Hoe spreek je dit uit? Geen idee, dit kunnen alleen de Eskimo’s...

Vrijdag 30 november werd er een Kuhls pijlstormvogel gebracht bij de Vogelopvang Karel Schot. Omdat de vogel in goede conditie bleek, werd hij de volgende dag al weer losgelaten. Hieronder volgt een fotoverslag...

Begin mei 2012 bezocht ik samen met een groepje andere fotografen het noordoosten van Noorwegen en noorden van Finland met als doel noordelijke vogelsoorten te fotograferen. Er werd gevlogen op Kirkenes (Noorwegen) waar onze huurauto klaar stond. Nog dezelfde avond reden we naar Kaamanen, Finland voor onze eerste stop. Omdat we vrij laat aankwamen en we al een vermoeiende reisdag achter de rug hadden, besloten we het fotograferen uit te stellen tot de volgende ochtend.

In april 2012 heb ik met in totaal 8 personen (7 man en één vrouw) een trip gemaakt naar Zweden met als doel laplanduil te fotograferen. Laplanduilen zijn hot! In de buurt van Sandviken (dit is ongeveer een uur rijden boven Stockholm) verbleven namelijk 3 laplanduilen. Ook elders in deze regio werden laplanduilen gemeld. Dat is bijzonder, want deze uilen verblijven meestal veel noordelijker in Scandinavië. Door voedselschaarste (instorten van muizenpopulatie) worden deze uilen gedwongen naar het zuiden te trekken.

Vogelaars vinden de ivoormeeuw een mooie vogel. De ross’ meeuw trouwens ook. Ik sluit me hierbij graag aan en bij dit tweetal vind ik ook de dwergmeeuw passen. Het uiterlijk van deze laatste vogel hoor je vogelaars nooit bejubelen...

Voor korhoenders ga je naar de Holterberg. Al jaren investeer ik elk voorjaar een aantal dagen om deze prachtige vogels te fotograferen. Helaas zijn er elk jaar minder en minder korhoenders waar te nemen. Ik hoop dat ik het mis heb, maar het lijkt een kwestie van tijd dat ook op de Holterberg geen korhoenders meer zullen zijn.

Als vogelfotograaf is het voor de afwisseling wel eens leuk om wat anders te fotograferen. Om foto's te kunnen maken van mijn partner, mijn buurman, mijn broer, mijn collega, mijn schoenen, etc. heb ik een set studioflitsers gekocht, inclusief een verwisselbare achtergrond. Ja, ja, doe eens gek! Het was even tobben voordat ik alles aan de praat kreeg en begreep wat de externe lichtmeter aangaf. Werk je namelijk met externe flitsers, dan werkt de lichtmeter van de camera niet meer. Een cursusdag in Amsterdam bracht de nodige kennis om een en ander goed te beheersen.

Een Cetti’s zanger fotograferen is een bijna onmogelijke opgave, omdat deze vogel er een onzichtbare levensstijl op nahoudt. De meeste vogelaars hebben deze vogel dan ook alleen nog maar gehoord en nooit gezien. De harde en typerende zang en roep is een goede indicatie van de aanwezigheid van deze zeldzame zangvogel...

Tot voor kort maakte ik zelden tot nooit foto's van vliegende vogels. Het ging me gewoon allemaal te snel. De Sint schonk me echter een 300mm-lens. Daarmee lukt het me wel om vogels vliegend te fotograferen! Daarom is mijn voornemen om in 2010 zoveel mogelijk vogels vliegend te fotograferen. Ik zal hier zo af en toe mijn vorderingen publiceren...

Van 22 juli t/m 13 augustus 2010 heb ik Spitsbergen (Svalbard) bezocht voor een fotografietrip. De eerste week verbleef ik eenzaam en alleen in Longyearbyen, de laatste twee weken ben ik meegevaren met een klassiek zeilschip...

In januari 2010 ben ik samen met Rob Reijnen, Han Meeuwsen, Hans Nooitgedacht en Adri de Visser naar Canada gegaan om sneeuwuilen te fotograferen. Sneeuwuil is voor mij echt een wenssoort...

In de winter van 2009/2010 verscheen er in het tijdschrift Dutch Birding een artikel van mijn hand over de herkenning van witte Kerkuilen in Nederland. Hoe is deze (onder)soort te herkennen?

Tijdens een trip om de korhoenderbalts in Finland te fotograferen, wist onze Finse gids een baltsende auerhaan te zitten, een zogenaamde crazy capercaillie. Een crazy capercaillie is een baltsende auerhaan die zo bevangen is door hormonen, dat hij zijn natuurlijke schuwheid verliest en zijn territorium in alle hevigheid verdedigt.

Vogelfotografen denken vaak in meer. Met ‘meer’ bedoel ik meer millimeters. Heb je een 200mm-lens dan droom je een 400mm-lens. Als de 400mm-lens is aangeschaft komt er vanzelf een 500mm-lens. Dan nog een converter en een body met cropfactor en je hebt een behoorlijk bereik. Zo kom ik met mijn eigen combinatie aan 1120mm: 500mm (lens) x 1.4 (converter) x 1.6 (cropfactor van de body)...

In 2008 zijn wij (mijn broers Henk, Willem en ik) op een zonnige dag in september, een dag lang gevolgd tijdens het vogelen op de Maasvlakte. Wij hebben namelijk een rol in de film ‘Op z’n Hollands’.

Van dinsdag 13 mei t/m maandag 19 mei 2008 heb ik op uitnodiging van Estonian Tourist Board en Estonian Nature Tours een vogeltrip gemaakt door Estland. Samen met een lokale gids, vogelaars uit Engeland, Zweden en Duitsland bezochten we de belangrijkste vogelgebieden. Hoogtepunten waren Bastaard- en Schreeuwarend, baltsende Poelsnip, Roodhalsgans, Hazelhoen, Witrugspecht, Drieteenspecht, Citroenkwikstaart, Kleine Vliegenvanger, Krekelzanger, maar ook Bever.